با استفاده از سیستم گوگرد زدایی گاز دودکش (FGD) نیروگاه زغال سنگ به عنوان مثال، این تحلیل مسائلی را در سیستم های فاضلاب سنتی FGD، مانند طراحی ضعیف و نرخ بالای خرابی تجهیزات، بررسی می کند. از طریق بهینه‌سازی‌های متعدد و اصلاحات فنی، محتوای جامد در فاضلاب کاهش یافت و عملکرد عادی سیستم را تضمین کرد و هزینه‌های عملیاتی و نگهداری را کاهش داد. راه‌حل‌ها و توصیه‌های عملی ارائه شد که پایه‌ای محکم برای دستیابی به تخلیه صفر فاضلاب در آینده فراهم می‌کند.
1. نمای کلی سیستم
نیروگاه های زغال سنگ معمولاً از فرآیند FGD مرطوب سنگ آهک-گچ استفاده می کنند که از سنگ آهک (CaCO3) به عنوان جاذب استفاده می کند. این فرآیند ناگزیر باعث تولید فاضلاب FGD می شود. در این مورد، دو سیستم FGD مرطوب یک واحد تصفیه فاضلاب مشترک دارند. منبع فاضلاب سرریز سیکلون گچی است که با استفاده از روش های سنتی (سیستم مخزن سه گانه) با ظرفیت طراحی شده 22.8 تن در ساعت پردازش می شود. فاضلاب تصفیه شده برای سرکوب گرد و غبار به طول 6 کیلومتر به محل دفع پمپ می شود.
2. مسائل عمده در سیستم اصلی
دیافراگم پمپ های دوز اغلب نشت یا خراب می شود و از دوز شیمیایی مداوم جلوگیری می کند. نرخ شکست بالا در فیلتر پرس های صفحه و قاب و پمپ های لجن باعث افزایش تقاضای نیروی کار و مانع حذف لجن شده و رسوب در زلال سازها را کند می کند.
فاضلاب ناشی از سرریز سیکلون گچ، چگالی تقریباً 1040 کیلوگرم بر متر مکعب با محتوای جامد 3.7 درصد داشت. این امر توانایی سیستم را برای تخلیه مداوم آب تصفیه شده و کنترل غلظت یون های مضر در جاذب مختل کرد.
3. تغییرات اولیه
بهبود دوز شیمیایی:
مخازن شیمیایی اضافی در بالای سیستم مخزن سه گانه برای اطمینان از دوز ثابت از طریق گرانش نصب شد که توسط یک دستگاه کنترل می شود.غلظت سنج آنلاین.
نتیجه: بهبود کیفیت آب، اگرچه رسوب گذاری هنوز مورد نیاز بود. دبی روزانه به 200 متر مکعب کاهش یافت که برای عملکرد پایدار دو سیستم FGD کافی نبود. هزینه دوز بالا بود، به طور متوسط 12 یوان / تن.
استفاده مجدد از فاضلاب برای جلوگیری از گرد و غبار:
پمپ هایی در پایین زلال ساز نصب شدند تا بخشی از فاضلاب را به سیلوهای خاکستر در محل جهت اختلاط و رطوبت هدایت کنند.
نتیجه: کاهش فشار در محل دفع اما همچنان منجر به کدورت بالا و عدم رعایت استانداردهای تخلیه شد.
4. اقدامات بهینه سازی فعلی
با مقررات زیست محیطی سخت گیرانه تر، بهینه سازی بیشتر سیستم ضروری بود.
4.1 تنظیم شیمیایی و عملیات مداوم
حفظ pH بین 9 تا 10 از طریق افزایش دوز شیمیایی:
مصرف روزانه: آهک (45 کیلوگرم)، منعقد کننده (75 کیلوگرم) و لخته ساز.
پس از عملیات متناوب سیستم، تخلیه 240 متر مکعب در روز آب شفاف را تضمین کرد.
4.2 تغییر کاربری مخزن دوغاب اضطراری
استفاده دوگانه از مخزن اضطراری:
در زمان خرابی: ذخیره سازی دوغاب.
در طول عملیات: رسوب طبیعی برای استخراج آب شفاف.
بهینه سازی:
دریچه ها و لوله کشی در سطوح مختلف مخزن برای فعال کردن عملیات انعطاف پذیر اضافه شده است.
گچ رسوبی برای آبگیری یا استفاده مجدد به سیستم برگردانده شد.
4.3 تغییرات در سطح سیستم
کاهش غلظت مواد جامد در فاضلاب ورودی با هدایت مجدد فیلتر از سیستم‌های آبگیری تسمه خلاء به مخزن بافر فاضلاب.
افزایش راندمان ته نشینی با کوتاه کردن زمان ته نشینی طبیعی از طریق دوز شیمیایی در مخازن اضطراری.
5. مزایای بهینه سازی
ظرفیت بهبود یافته:
عملیات مستمر با تخلیه روزانه بیش از 400 متر مکعب از فاضلاب مطابق با.
کنترل موثر غلظت یون در جاذب
عملیات ساده شده:
نیاز به فیلتر پرس صفحه و قاب را از بین برد.
کاهش کار برای جابجایی لجن
قابلیت اطمینان سیستم افزایش یافته:
انعطاف پذیری بیشتر در برنامه های پردازش فاضلاب.
قابلیت اطمینان تجهیزات بالاتر
صرفه جویی در هزینه:
استفاده از مواد شیمیایی به آهک (1.4 کیلوگرم در تن)، منعقد کننده ها (0.1 کیلوگرم در تن)، و لخته (0.23 کیلوگرم در تن) کاهش یافت.
هزینه درمان به 5.4 یوان / تن کاهش یافت.
صرفه جویی سالانه تقریباً 948000 یوان در هزینه های شیمیایی.
نتیجه گیری
بهینه سازی سیستم فاضلاب FGD منجر به بهبود قابل توجه بهره وری، کاهش هزینه ها و انطباق با استانداردهای سختگیرانه زیست محیطی شد. این اقدامات به عنوان مرجعی برای سیستم های مشابهی است که به دنبال دستیابی به تخلیه فاضلاب صفر و پایداری طولانی مدت هستند.
زمان ارسال: ژانویه 21-2025
