II. سه ناحیه عملکردی جاذب گوگردزدایی

جاذب را می توان به سه ناحیه عملکردی از بالا به پایین تقسیم کرد: کریستالیزاسیون اکسیداسیون، منطقه جذب و مه زدایی.

(1) منطقه تبلور اکسیداسیون به حوضچه دوغاب جاذب اشاره دارد و عملکرد اصلی آن حل کردن سنگ آهک و اکسید کردن سولفیت کلسیم است.

(2) منطقه جذب شامل ورودی جاذب، سینی و چندین لایه اسپری است. تعداد زیادی نازل مخروطی توخالی روی هر لایه دستگاه اسپری وجود دارد. عملکرد اصلی جاذب بر روی آلاینده اسیدی و جذب خاکستر بادی در گاز دودکش استوار است.

(3) منطقه ی مه زدایی دارای ریزگردهای دو مرحله ای در بالای لایه اسپری است. عملکرد اصلی آن جدا کردن قطرات در گاز دودکش، کاهش تاثیر بر تجهیزات پایین دست و دوز جاذب است.

ناحیه جذب جذب کننده به ناحیه بین خط مرکزی ورودی جاذب و بالاترین لایه اسپری اشاره دارد. دوغاب اسپری شده گاز دودکش حاوی گوگرد را در این ناحیه شستشو می دهد. ارتفاع کافی از ناحیه جذب، نرخ گوگرد زدایی بالاتری را تضمین می کند. هرچه ارتفاع بیشتر باشد، نرخ جریان پمپ گردشی مورد نیاز کمتر است، تحت همان نیاز نرخ گوگردزدایی.

ناحیه اسپری جاذب به صورت زیر تعریف می شود:

(1) برج اسپری: 1.5 متر زیر پایین ترین نازل تا ناحیه خروجی بالاترین نازل.

(2) برج ستون مایع: از خروجی پایین ترین نازل تا 0.5 متر بالای بالاترین ستون مایع زمانی که همه پمپ های گردش دوغاب کار می کنند.

جاذب دستگاه اصلی سیستم گوگرد زدایی گازهای دودکش است. این نیاز به یک منطقه تماس گاز و مایع بزرگ، واکنش جذب گاز خوب، کاهش فشار کم دارد. برای تصفیه گازهای دودکش با ظرفیت بالا مناسب است. مراحل فرآیند اولیه زیر در این دستگاه تکمیل می شود:

① جذب گازهای مضر در دوغاب شستشو.

② جداسازی گاز دودکش و دوغاب شستشو.

③ خنثی سازی دوغاب.

④ اکسیداسیون محصولات خنثی سازی متوسط ​​به گچ.

⑤ تبلور گچ.

III. ترکیب جاذب

جاذب به طور کلی به یک سیلندر، یک ورودی گاز دودکش و یک خروجی گاز دودکش در ساختار تقسیم می شود. ورودی و خروجی گاز دودکش در وسط جاذب و به طور معمول در بالای جاذب قرار دارند. سیلندر جاذب را می توان از نظر عملکرد به یک استخر دوغاب، یک لایه اسپری و یک منطقه ژولاگر تقسیم کرد. حوضچه دوغاب به طور کلی در قسمت پایینی ورودی جاذب قرار دارد و لایه اسپری و دمیستر بین ورودی و خروجی گاز دودکش قرار دارند. خروجی گاز دودکش جاذب می تواند یک خروجی مستقیم بالا یا یک خروجی جانبی افقی باشد.

منطقه اسپری معمولی دارای لایه ها و نازل های اسپری و دستگاه های دیگر است. بسته به فرآیند گوگردزدایی، ناحیه اسپری برخی جاذب ها نیز مجهز به سینی، میله ونتوری و سایر دستگاه ها خواهد بود.

IV. الزامات طراحی برای Absorber

(1) نسبت کلسیم به گوگرد نباید بیشتر از 1.05 باشد.

(2) هنگام استفاده از یک ریزگرد درون برج، سرعت گاز دودکش جاذب در شرایط طراحی نباید از 3.8 متر بر ثانیه تجاوز کند، که می تواند توسط یک دستگاه نظارت شود. Coriاولیسfپایینملاقات کردer.

(3) ساختار یکپارچه استخر دوغاب و بدنه برج ترجیح داده می شود.

(4) زمان ماندن گردش دوغاب نباید کمتر از 4 دقیقه باشد و برج ستون مایع نباید کمتر از 2.5 دقیقه باشد.

(5) یک حلقه نگهدارنده آب و یک پوشش باران باید در تقاطع دودکش ورودی جاذب و دیواره عمودی جاذب نصب شود.

(6) دودکش ورودی برج خالی اسپری باید به صورت مورب به سمت پایین قرار گیرد. هنگامی که آرایش ورودی افقی اتخاذ می شود، باید اطمینان حاصل شود که پایین ترین موقعیت دودکش در اولین زانویی مجاور ورودی جاذب 1.5 تا 2 متر بالاتر از سطح مایع عملیاتی معمولی حوضچه دوغاب جاذب است. دودکش ورودی برج ستون مایع را می توان به صورت ورودی افقی یا عمودی مرتب کرد.

(7) فاصله بین لایه های اسپری مجاور برج خالی اسپری نباید کمتر از 1.8 متر باشد.

(8) لایه اسپری بالای برج اسپری خالی فقط باید به سمت پایین پاشیده شود و فاصله خالص از پایین ترین لایه دمیستر نباید کمتر از 2 متر باشد.

(9) برای برج های اسپری مجهز به سینی ها و جدول سازهای متخلخل، سینی های متخلخل و تیغه های جدول ساز باید از مواد آلیاژی ضد خوردگی ساخته شوند.

(10) هنگامی که دستگاه گرمایش گازهای خروجی و تبادل حرارت نصب نشده است، انتخاب پارامترهای طراحی مانند سرعت جریان برج خالی، نسبت مایع به گاز و محتوای جامد دوغاب جاذب باید الزامات راندمان گوگردزدایی و تأثیر عواملی مانند کاهش مقدار قطرات خالص گاز دودکش را در نظر بگیرد.

(11) طراحی جاذب باید با محدوده طراحی بار دیگ بخار و محتوای گوگرد زغال سنگ تطبیق داده شود. یک باهوشغیر هسته ایدانسیته دوغابrازLonnmeterتوصیه می شود برای تضمین میزان گوگرد زدایی کافی، تراکم سنگ آهک و گچ را در خروجی پایش کنید.